Στις 15/1/18 βγήκε η υπουργική απόφαση για την ασφάλεια και διάθεση των καλλυντικών προϊόντων στην Ελληνική αγορά, που εναρμονίζει την αντίστοιχη ευρωπαϊκή διάταξη. Δείτε παρακάτω τι ισχύει αναλυτικά και πως έχει προσαρμοστεί ο νόμος των καλλυντικών της ΕΕ με την Ελληνική νομοθεσία.

Μας πήρε μόλις 9 χρόνια για να υιοθετήσουμε επίσημα στην Ελλάδα τον Ευρωπαϊκό Κανονισμό σχετικά με την ασφάλεια και τις προϋποθέσεις παραγωγής και εμπορίας καλλυντικών. Ουσιαστικά, ο κανονισμός ίσχυε από το 2009 και υπήρχε μία σχετική εφαρμογή του στην αγορά από μεγάλες εταιρείες. Η μη εναρμόνιση της Ελληνικής νομοθεσίας όμως, έδενε κάπως τα χέρια του ΕΟΦ για τις διαδικασίες ελέγχου και βοηθούσε τη γνωστή ασυδοσία στο χώρο των καλλυντικών.

Στις 15 Ιανουαρίου του 2018 λοιπόν, βγήκε η κοινή υπουργική απόφαση των υπουργείων οικονομίας και υγείας, με αριθμό Δ3(α)/91512 προκειμένου να εναρμονιστεί η Ελληνική νομοθεσία με τις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ορίστηκαν το Σεπτέμβριο του 2009 με τον Ευρωπαϊκό κανονισμό 1223/2009.

Τι μας λέει επί της ουσίας η νέα υπουργική απόφαση; Πάνω κάτω όσα ήδη γνωρίζουμε με την απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απλά λίγο πιο καθαρογραμμένα και με σαφείς απαιτήσεις.

Ας δούμε τα βασικά στοιχεία:

Επισήμανση

Για όλα τα καλλυντικά, είτε παράγονται στην Ελλάδα, είτε εισάγονται από άλλη χώρα, πρέπει να αναφέρονται στα Ελληνικά (ή με σύμβολα σύμφωνα με το κανονισμό):

• Το περιεχόμενο του προϊόντος σε βάρος ή όγκο
• Η ημερομηνία λήξης χωρίς να έχει ανοιχτεί το προϊόν
• Ειδικές προφυλάξεις κατά τη χρήση
• Εάν περιέχει συγκεκριμένες επικίνδυνες ουσίες και για αυτό το λόγο προορίζεται αποκλειστικά για επαγγελματική χρήση (λόγω επικινδυνότητας).
• Τον κατάλογο των συστατικών (εδώ η οδηγία της ΕΕ αναφέρει ότι πρέπει να είναι σύμφωνα με τη διεθνή ονοματολογία INCI άρα δε μεταφράζονται στα Ελληνικά)

Σε πολύ μικρά προϊόντα αυτά μπορεί να βρίσκονται σε συνοδευτικό καρτελάκι. Σε προϊόντα που πωλούνται «χύμα» θα πρέπει όλα τα παραπάνω να υπάρχουν στο αρχικό μπουκάλι, αλλά και σε εμφανές σημείο στη διάθεση των καταναλωτών.

Ασφάλεια Καλλυντικών – Γνωστοποίηση και Τήρηση Φακέλου (PIF)

Το κύριο σημείο του νόμου είναι η αναγκαιότητα για ασφαλή καλλυντικά αλλά και τις ενέργειες που πρέπει να κάνουν τόσο οι παραγωγοί όσο και οι εισαγωγείς καλλυντικών. Την αναγκαιότητα για υπαρκτές δοκιμές και εκθέσεις ασφαλείας, για τις σχετικές γνωστοποιήσεις, τη μη χρήση απαγορευμένων ουσιών αλλά και τη χρήση επικίνδυνων συστατικών.

Σε περίπτωση χρήσης συγκεκριμένων επικίνδυνων συστατικών, θα πρέπει να αναφέρεται η φράση “Πώληση μόνο σε επαγγελματίες, λόγω επικινδυνότητας” και να μη διατίθεται σε λιανική πώληση. Αυτό το έχουμε αναλύσει σε άλλο άρθρο, που μπορείτε να το δείτε εδώ.

Ιδιαίτερα αναφέρεται η αναγκαιότητα τήρησης φακέλου καλλυντικού (PIF), όπως έχουμε πει σε προηγούμενο άρθρο, πολύ πριν βγει η υπουργική απόφαση, το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Ορίζει τη «Καλλυντικοεπαγρύπνηση», δηλαδή την υποχρέωση παρακολούθησης κάθε ανεπιθύμητης ενέργειας η οποία μπορεί να σχετίζεται με τη χρήση καλλυντικών προϊόντων που κυκλοφορούν στην αγορά, ενώ προτρέπει το κόσμο να αναφέρει τυγχόν ανεπιθύμητες ενέργειες στον ΕΟΦ, προκειμένου να γίνονται ακόμη ασφαλέστερα τα καλλυντικά προϊόντα.

Ορίζει αναλυτικά την έκθεση ασφαλείας που πρέπει να περιλαμβάνει στοιχεία καλλυντικοεπαγρύπνησης σύμφωνα με την εκτελεστική απόφαση της Ευρωπαϊκής Ενωσης 315/82 της 25/11/2013. Σημείωση: στο ΦΕΚ αναφέρεται λανθασμένα ο αριθμός 315/1982. Το σωστό είναι 315/82 και το 82 δεν αναφέρεται σε έτος. Η ημερομηνία της απόφασης είναι 25/11/13.

Ορίζει την υποχρέωση καταχώρησης όλων των προϊόντων που κυκλοφορούν, στην Ευρωπαϊκή βάση καλλυντικών (CPNP).

Ορίζει σαφώς, το φάκελο πληροφοριών προϊόντος (PIF) που έχουμε αναλύσει σε άλλο άρθρο. Αναφέρει ρητά, για όσα καλλυντικά έχουν ως «υπεύθυνο πρόσωπο» εντός Ελλάδας, ότι εκτός όλων των άλλων, απαιτείται έκθεση ασφάλειας προϊόντος από πιστοποιημένο εκτιμητή ασφαλείας με πτυχίο ανωτάτων σπουδών συγκεκριμένων τομέων. Οι δε τίτλοι σπουδών, πρέπει να επισυνάπτονται στο φάκελο του προϊόντος. Είναι σαφές λοιπόν πλέον, ότι τα MSDS δεν αρκούν για να κυκλοφορεί ένα καλλυντικό, αλλά πρέπει να υπάρχουν και άλλα έγγραφα, μεταξύ των οποίων και η αναλυτική έκθεση ασφάλειας.

Επιπλέον ο νόμος ορίζει…

• Τον ΕΟΦ ως αρμόδια αρχή για την εποπτεία των καλλυντικών, και η Γενική Γραμματεία Βιομηχανίας του υπουργείου Οικονομίας και ανάπτυξης για την εποπτεία της αγοράς.
• Την επιπρόσθετη υποχρέωση των παραγωγών στην Ελλάδα που προορίζονται αποκλειστικά για εξαγωγή, καταχώρησης σε πλατφόρμα του ΕΟΦ.
• Την υποχρέωση ιχνηλασιμότητας κάθε καλλυντικού, τόσο από τον παραγωγό όσο και τον διανομέα. Αυτό σημαίνει ότι οποιοδήποτε προϊόν βρίσκεται σε ράφι καταστήματος, θα πρέπει να μπορεί άμεσα να διατεθεί στον ΕΟΦ όλη η διαδρομή του, από το εργοστάσιο μέχρι το ράφι.
• Τους «Κανόνες καλής παραγωγής» και την απαίτηση άδειας παραγωγής καλλυντικών για όσους παράγουν καλλυντικά στην Ελλάδα.

…και εξουσιοδοτεί τον ΕΟΦ να ελέγχει τους ισχυρισμούς των καλλυντικών, τόσο στη συσκευασία όσο και στις διαφημίσεις τους.

Οικονομικά και Διοικητικά Πρόστιμα

Ορίζει τα διοικητικά μέτρα που μπορεί να λαμβάνει ο ΕΟΦ για την απόσυρση και ανάκληση καλλυντικών, τις αρμοδιότητές του για ελέγχους ασφάλειας, τήρησης των κανονισμών, λήψη δειγμάτων, εργαστηριακούς ελέγχους καθώς και των ισχυρισμών επί των συσκευασιών ή των διαφημιστικών του προϊόντος.

Τα χρηματικά πρόστιμα είναι λίγο ασαφή, αφού αναφέρονται σε ένα νόμο του 1972 και συγκεκριμένα τα πρόστιμα περί κυκλοφορίας φαρμάκων χωρίς άδεια, με παραπομπές σε άρθρα που δεν υπάρχουν, όπως παράδειγμα άρθρο 19, παράγραφος 5 Α περίπτωση θ που υπάρχει μόνο παράγραφος 5 χωρίς υποπαράγραφο και περιπτώσεις. Γενικά ο νομοθέτης προσπάθησε να εναρμονίσει τα πρόστιμα των καλλυντικών με αυτά των φαρμάκων.

Γενικά τα χρηματικά πρόστιμα που ορίζονται είναι:

Για μη γνωστοποίηση καλλυντικού ή για χρήση απαγορευμένων ουσιών, από φυλάκιση ενός έτους και 150.000 – 1.000.000 Δραχμών, δηλαδή 500 – 3.000 €.

Για μη τήρηση φακέλου, για ελλείψεις στο φάκελο καλλυντικού ή για δοκιμές σε ζώα, ορίζεται το πρόστιμο της παραγράφου 5 Α, περίπτωση θ. Η παράγραφος 5 δεν έχει περιπτώσεις όμως, άρα θεωρούμε τα όσα αναφέρονται στη παράγραφο 5, δηλαδή 50.000-500.000 δρχ δηλαδή 150 – 1500 €.

Νόμοι:

• Υπουργική Απόφαση Δ3(α) ΥΑ 91512 – ΦΕΚ 25 Β 15/1/18.
• Νομοθετικό Διάταγμα 96 της 8/8/1973 (πρόστιμα) – ΦΕΚ 172 Α 8/8/1973
• Εκτελεστική Απόφαση της ΕΕ της 25/11/13 Ελληνική έκδοση L 315/81
• Κανονισμός της ΕΕ για τα καλλυντικά 1223/2009 της 30/9/2009 Ελληνική έκδοση L342/59

Comments